Hani yükseklik korkunuz aşağı bakıp da çok yükseğe çıktığınızın bilincine varana dek nüksetmez ya, Sebastian Schipper’in Victoria&nbsp;filmini izlerken benzer bir baş dönmesi yaşamıştım. Filmin temposuna kapıldığım anda değil de filmin tamamının tek planda çekildiğinin bilincine varınca... Rope&nbsp;(1948, Alfred Hitchcock),&nbsp;Birdman&nbsp;(2014, Alejandro G. Iñárritu) ve 1917&nbsp;(2019, Sam Mendes) gibi “tamamı tek planmış gibi çekilmiş” filmler bir yana, gerçekten tamamı tek planda çekilmiş filmler de sinemanın süregelmiş meydan okumalarından biri. 2015 yapımı Victoria&nbsp;da ilk değil. Henüz izleme fırsatı bulamadığım Macbeth (1982, Béla Tarr) ve&nbsp;Russian Ark&nbsp;(2002, Alexander Sokurov); bu meydan okumayı kameralar ufalmadan ve filmler dijitalleşmeden (yani daha da zor şartlarda) gerçekleştirmeyi başarmış, merak ettiğim filmler. Öte yandan Victoria’nın popülerleştirdiği bu meydan okumaya doğru eğilimler Türkiye sinemasında da son yıllarda artmaya başlamış durumda: Ali Tansu Turhan’ın uzun metrajlı Diyalog&nbsp;filminin ortasındaki 32 dakikalık tek planın yanı sıra Sami Morhayim’in Susam&nbsp;ve Özgürcan Uzunyaşa’nın Cehennem Boş, Tüm Şeytanlar Burada adlı kısa filmlerinin son iki sene içinde karşımıza çıkması bunu kanıtlıyor. Prömiyeri 2022’deki 41. İstanbul Film Festivali’nde gerçekleşen, Soner Caner imzalı Mukavemet&nbsp;ise bu meydan okumayı Türkiye’de uzun metraja taşıyan ilk film oldu.&nbsp;İstanbul, Kurtuluş’ta bir apartmanın bodrum katında yaşayan, ilişkilerinin henüz başındaki genç sevgililer Ecem (Ece Çeşmioğlu Ölmez) ile Rahmi (Selahattin Paşalı); Ecem’in sorunlu eski sevgilisi Kazım kapılarına dayandıktan sonra Rahmi’nin kıskançlığının büyük bir öfkeye dönüşmesi sonucu kâbusa dönüşen bir gece geçiriyorlar. Çoğunlukla tek mekânda geçen 104 dakikalık film; tüm bu kâbusu sana tek planda aktarıyor, seni âdeta şiddetin ve cinayetin bir tanığı hâline getiriyor.İstanbul Film Festivali’ndeki prömiyerinden bir yıldan fazla süre sonra Mukavemet&nbsp;bugün, 21 Temmuz 2022’de MUBI kataloğuna ekleniyor. “Sanki film çekildikten sonra kendi kaderini kendi beliyormuş gibi geliyor bana, dijitalde açılması daha doğru oldu.” diyor yönetmen ve senarist Soner Caner. Etkilendiği filmler arasında Victoria’yı da sayıyor ve bu meydan okumaya kalkışma cesaretinin filmde anlatmak istediklerinden geldiğini söylüyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/6/5/1689918753559.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Mukavemet | Kaynak: İKSVYönetmen-senarist Soner Caner ve oyuncular Ece Çeşmioğlu Ölmez ile Selahattin Paşalı, filmle ilgili sorularımızı yanıtladı:Mukavemet tek plan olmasının yanında bir tek mekân filmi. Lokasyon seçimi ve senaryo süreçleri iç içe mi işledi, çekimin yapılacağı mekân senaryoya ve koreografiye ne kadar etkili oldu?Soner Caner:&nbsp;Senaryo aşamasında tek plan olursa anlatmak istediğimi anlatırım diye düşündüm, tabii bu koşulun oluşması için yıllardır beraber çalıştığım arkadaşım görüntü yönetmeni Vedat Özdemir’le düşüncemi paylaştım. Sonraki süreçte her anı, her gelişimi onunla ilerlettik; aslında filmin pratiğe dönüşmesinin ortağı oldu. Mekân ve lokasyon için de senaryonun gerekliliklerini yerine getiren mekânlar seçtik.Çekimler sırasında baştan sona kaç tekrar aldınız ve biz kaçıncı tekrarı izledik?Yedi tane tek çektik, altıncı teki onayladık; yani yedi gün sürdü. Tabii öncesinde bir aydan fazla bir süre kamerasız ve kameralı provalar aldık.Bundan önce Barış Kaya’yla çektiğin Rauf bir büyüme hikâyesi, bir önceki filmin Gönül ise romantik bir film. Mukavemet’teki belirgin tür ve ton değişiminin nedeni toplumsal ya da kişisel bir karanlıktan mı yoksa sanatsal ve yaratıcı yelpazede farklı alanlara yönelme ihtiyacından mı kaynaklanıyor?Evet,&nbsp;Rauf ve Gönül gibi filmlerim ayrık durabilir. Mukavemet benim sinemaya bakışım ile ilgili. Ben ya hayal ettiğimi yazarım ya da şikâyet ettiğimi; Mukavemet biraz şikâyet ettiklerimle ilgili. Tabii kişisel bağlamda değil, toplumsal bağlamda bana yansıyandı. En temelinde erkek olmayı şikâyet etmek desek daha doğru olur.<img src="https://images.aposto.com/2023/6/5/1689918821493.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Mukavemet | Kaynak: İKSVMukavemet’in bazı sahnelerini izlemek bile oldukça zorlayıcı. Bu zorlayıcı karakterleri canlandırırken bir de üzerine tek plan stresinin eklendiğini, üstelik yakın planlardan anladığım kadarıyla hareketli kameranın çok yakınınızda durduğunu tahmin ediyorum. Sete psikolojik olarak nasıl hazırlandınız ve bu süreçte nasıl işbirliği yaptınız?Ece Çeşmioğlu Ölmez:&nbsp;Kolay olmayacağını zaten biliyorduk. Hatta içinde bulunduğum en zor iş diyebilirim. Çok sıkı prova aldık. Durumların, anların üstüne çok konuştuk. Selahattin’le birlikte farklı doğaçlamalar yaparak karakterle empati kurmaya çalıştık. Soner durumla ilgili koşulları verdi biz de onun üzerine doğaçlamalar yaptık. O doğaçlamalar üzerinden de yavaş yavaş bütünü görmeye başladık.Selahattin Paşalı:&nbsp;Tek plan çılgınlığını denemek, kendimize meydan okumak ve içinde bulunduğumuz çağın ve toplumun insanda yarattığı hastalığı anlatmak üzerine eylemci bir ruh ile bu yola çıktık. Bu film oyuncu için mental ve fiziksel açıdan son derece zorlayıcı bir deneyim. Ben bunu kendime terapiye dönüştürmeye çalıştım. İçimde biriktirdiğim ne kadar öfke varsa Rahmi üzerinden atıp rahatlamaya, avantajıma döndürmeye çalıştım. Ece ile en başından itibaren tek planın üstünden kalkabileceğimize inandırdık birbirimizi ve psikolojik açıdan bu kadar zorlu bir deneyimin her anında destek olduk birbirimize. Polisler bizi dışarı çıkardığındaki sarılmamızı ve rahatlamamızı görmenizi isterdim.<div dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Çekimler sırasında tek plan koreografisine ya da senaryoya bağlı kalmadığınız, doğaçlama yaptığınız ya da yapmak zorunda kaldığınız oldu mu?SP: Genel olarak plana sadık kaldık diyebilirim. Uzun bir prova sürecinden geçtik. Doğaçlamayı provalarda yaptık. Rejiyi kilitledikten ve görüntü yönetmenimizin dinlenme istasyonlarını belirledikten sonra emeğimizi riske atacak bir doğaçlamaya kalkışmadım. Sadece Ece’ye küçük süprizler yaptım. Çekimlerde tekrara düşmemek ve bilinmezliğin vereceği canlılık adına bize iyi geleceğini düşündük.EÇÖ:&nbsp;Her şeyi ince ince çalıştığımız için çok büyük bir şey olmadı. Tiyatro oyunu çıktığında her oyun tekrar tekrar oynarsınız ya aynı oyunu, biz de o kıvamdaydık provalar bittiğinde.<img src="https://images.aposto.com/2023/6/5/1689918841863.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Mukavemet | Kaynak: İKSVEce, senaryoda Ecem karakterinin mağduriyetinin mi yoksa her şeye rağmen güçlü duruşunun mu öne çıktığını düşünüyorsun? Sen bu karakteri nasıl yorumladın?</div>EÇÖ: Ecem güçlü durmaya, durumla başa çıkmaya çalışıyor. Her iki karakter için de bir cinnet anı diyebiliriz yaşananlara. Ve öyle anlarda mantık çerçevesi içinde davranmak mümkün değildir. Davranışlarında mantık yok. Sadece hayatta kalma içgüdüsüyle davranıyor Ecem. Karakteri mağdur oynasaydım sadece acırdık belki. Ama şu güçlü olmaya çalışan hâliyle empati de kurabiliyoruz bence.Selahattin, oyuncu olarak senden beklenen izleyicinin işlenecek cinayetin ve Rahmi’nin içindeki psikopatın sinyallerini filmin başından itibaren alması mı yoksa bunun o an mı ortaya çıkmasıydı? Bu konuda nelere dikkat ettin?SP: Amacım pasif-agresif bir karakter yaratmaktı. Pasif bir insanın patlama anını ve bu anların içindeki “erkeklik hastalığını” kontrol edemeyen herkesin başına gelebileceğini göstermekti. Ecem’in baştaki tartışmadan sonra odaya giderken, ardından Rahmi’nin geleceğini bilerek “Öyle mi? Tamam. Gelme yanıma sakın” demesi aslında ilişki içindeki Rahmi’nin yerine ve karakterine dair bize ipuçları veriyor. Yine mandalina yerken Ecem’in yüzüne küfretmektense içime küfrettim ki karakterin öfkeyi bastırma şeklini göstermek ve an geldiğindeki patlamaya, dönüşümüne zemin hazırlamak istedim. O an geldikten sonra da pasif bir adamın nasıl canavara dönüştüğünü izliyoruz zaten.

Duende

Yönetmen ve oyuncuları ile Türkiye sinemasının tamamı tek planda çekilen ilk filmi Mukavemet'i konuştuk.

Tek planda şiddet: Mukavemet

<img src="https://images.aposto.com/2023/3/1/1681710982507.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Öneri programımız kapsamında bir arkadaşını bültenimize abone yapan herkese bir aylık MUBI üyeliği hediye ediyoruz. <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/bu-hafta-ne-izlesem" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bu bağlantıdan</a> abone olduğuna emin olduktan sonra arkadaşınızın bilgilerini flashland@outlook.com'a gönderin ve üyelik kazanın.20 Nisan: Alman aktör Sebastian Schipper’in dördüncü uzun metraj yönetmenlik denemesi <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/victoria-2015" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Victoria</a>, baştan sona tek seferde çekilmiş inanılmaz bir film. Berlin’de Gümüş Ayı kazanan yapım bittiğinde yönetmeninden önce kameraman Sturla Brandth Grøvlen’in adı yazıyor, iki saat boyunca oyuncuları takip eden gerçek sihirbazın yani. <a fr-original-style="" href="https://www.tersninja.com/victoria/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Eleştirisi burada.</a>21 Nisan: Lukas Dhont’un En İyi Uluslararası Film dalında Oscar adayı olan son filmi <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/close-2022" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Yakın / Close</a>, iki arkadaşın etiketlenemeyen dostluğu üzerine bir büyüme&nbsp;hikâyesi.22 Nisan: 6. Malatya Film Festivali’nde Kristal Kayısı En İyi Film Ödülü kazanan <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/snow-pirates" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Kar Korsanları</a>, ardından 22. Adana Altın Koza Film Festivali’nde Yılmaz Güney Ödülü ve 1. Edirne Film Festivali’nde En İyi Film Ödülü kazanmıştı. Faruk Hacıhafızoğlu ile yaptığımız röportaj <a fr-original-style="" href="https://www.tersninja.com/faruk-hacihafizoglu-cocuklarin-gozunden-anlatmak-daha-gercekci/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ters Ninja’da.</a>23 Nisan: Esme Madra’nın 2022 tarihli kısası <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/stormers" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Fırtına</a>, evlerine üçüncü bir kişi gelen çiftin hayatında meydana gelen değişiklikleri anlatıyor. Bu çiftin evlerinde oynadıkları oyunların ilişkilerini geliştirmek için nasıl bir alan yarattığını ve onları gerçeklerden nasıl koruduğunu izleyeceğiz.24 Nisan: Kogonada’nın <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/after-yang" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Yang’dan Sonra / After Yang</a>’den bir önceki filmi <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/columbus" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Columbus</a>; Kore doğumlu bir adamın hasta babası yüzünden kendisini Columbus, Indiana'da sıkışmış halde bulması üzerine bir hikâye anlatıyor.25 Nisan: Çalıştıkları fabrikanın kapanmasına direnen 1.100 işçinin hikâyesini anlatan <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/en-guerre" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Savaşta / En Guerre</a>, Altın Palmiye için yarışmış bir Stéphane Brizé filmi.26 Nisan:&nbsp;1972 yapımı <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/sambizanga" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sambizanga</a>, sömürgecilik karşıtı bir militan ve Angola'nın Kurtuluşu İçin Halk Hareketi üyesi Domingos Xavier’in Portekiz gizli polisi tarafından tutuklanıp kaybedilmesi sonrası karısının protesto amaçlı çıktığı ülke çapında yürüyüşe odaklanıyor.

Bu Hafta Ne İzlesem?

Sebastian Schipper, 2015 yılında, uzun bir planlama sürecinin ve ezberlenmiş bir koreografinin sonrasında, iki saat 18 dakikalık filmini baştan sona tek planda çekti. Madrid’den Berlin’e gelmiş, Almanca konuşamayan Victoria adlı genç kadın, o iki saat 18 dakikanın hemen başında tanıştığı dört yabancının peşine takıldığında, gecenin devamında olacakları tahmin bile edememişti. Adrenalinin zirveye çıktığı, temponun bir an bile düşmediği, kameranın hiç durmadığı <a fr-original-style="" href="https://www.imdb.com/title/tt4226388" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Victoria</a>, bugün Berlin dendiğinde akla ilk gelen, Berlin sokaklarını en iyi anlatan filmlerden biri.&nbsp;Peki ya öyle olmasaydı? Peki ya Victoria, İstanbul’da bir Erasmus öğrencisi olsaydı?Victoria İstanbul’da: Victoria iki buçuk yıl önce konservatuvarda öğrenciyken, yıldız bir piyanist olma hayalleri suya düşmüştü. Önünde iki seçenek vardı; ya biriktirdiği tüm parayı yanına alıp Avrupa’nın herhangi bir şehrinde, muhtemelen Berlin’de hayatına yeniden başlamayı deneyecek ya da kendine yeni bir meslek, yeni bir bölüm, yeni bir hayal seçecekti. İkinciyi seçti. Üniversitedeki üçüncü yılında, baharı farklı bir şehirde karşılamak istedi. Yaklaşık üç ay önce, değişim programıyla İstanbul’a geldi. Hisarüstü’nde çok ucuza bir oda kiralamış, haftanın üç günü derslerine giriyor, üç günü Galata’da bir kafede baristalık yapıyordu. Tek kelime Türkçe bilmiyor ama bu şehri seviyordu.&nbsp;Victoria’nın açılış sahnesi, beni 2010 yılına götürüyor. Belki İstanbul’u 2010’daki hâliyele hatırlamak için bir bahane arıyorum, belki de gönlüm sadece 2010’daki İstanbul’u Berlin’in yerine koymaya razı oluyor. Aklıma Beyoğlu’nun artık var olmayan bir yer altı kulübü geliyor. Gece 03.00’ten önce kimsenin yüzüne bakmadığı, dans edenlerin birbirini DJ’in etrafını çeviren kafes tellerine çarpa çarpa tattığı, tuvaletinde neler döndüğünü herkesin tahmin edip hiç kimsenin hatırlamadığı…&nbsp;&nbsp;Sonun başlangıcı:&nbsp;Victoria, ilk aylarına göre muhtemelen daha kolay içiyor rakıyı. Üniversitedeki diğer yabancı öğrencilerle Asmalımescit’teki meyhaneden hep birlikte kalkıp, ucuza fıçı bira ve sulandırılmış tekila satılan bir rock bar’a gitmiş, ardından buraya gelmişler. Hepsi çoktan ayrılmış mekândan. Victoria ise cumartesi günleri kafeyi açması gerektiğinde, cuma gecesi kafedeki koltukta uyumayı tercih ediyor. Akrep 5’e yaklaşmış, kulüp hâlâ kalabalık. Tek başına dans ediyor. Yanıp sönen ışıklar, duyamadığını çaktırmama çabalarıyla onaylayan kafalar, bangır bangır çalan elektronik müzik... Kulüpten çıktığında, hemen karşıdaki otoparkta otomobillerin üzerinde oturan, tekerleri tekmeleyen, sokaktan geçenleri ama daha çok birbirlerine sataşan dört genç adamı görüyor. Biri gülümsediğini görüp yanına koşuyor. Victoria’nın seçebildiği tek sözcük “abla” oluyor önce ama Serkan az çok İngilizce konuşabiliyor. Tanıştırıyor: Pehlivan, Topuk ve Tekerlek.Tramvay yolu boyunca birlikte değil ama yan yana yürüdüklerini biliyorum. Arada dolmuşa doğru yürüyen sarhoşlara laf atsalar, kepenkleri kapalı bir dükkânın önünde horon tepenlere katılmaya meyletseler de tanıdık bir mahalleliye eşlik eden sokak köpekleri gibi peşini bırakmıyorlar Victoria’nın. Alışıyor o da varlıklarına.&nbsp;Martı sesleri: Dil bariyerinin afallatması ve Serkan’ın gazıyla, çaldığını bile fark etmeden beş şişe bira çalıyor bir tekelden Victoria. İçlerinden biri Galata’ya doğru inerlerken tüm binaların kapılarını zorluyor, sonunda buldukları açık bir kapıdan, eski binanın çatısına çıkıyorlar. Gün batımı zamanı değil ama Haliç manzarası bu hâliyle de büyülüyor Victoria’yı. Tarihî Yarımada'nın ışıkları yanıyor, martılar gecenin sessizliğine çığlıklarını basıyor. Hikâyelerini dinliyor delikanlıların, yarı İngilizce-yarı Türkçe... Pehlivan cezaevinde yatmış birkaç ay, Topuk bir süre Almanya’da kalmış ailesiyle, Tekerlek’in doğum günüymüş o gün. Victoria birkaç saat sonra kafeyi açması gerektiğini söyleyip gitmek isteyince, Serkan ona eşlik etmeyi teklif ediyor.Galata Kulesi’ni hedeflemiş ışıkların aydınlattığı meydandan geçip, bir ara sokaktaki kafeye birlikte giriyorlar. İçeride Türk kahvesi ve sandık kokusu değil, espresso ve cilalanmış ahşap masa kokusu var. Bir de piyano; üzerinde muhtemelen bir kedi uyuyor. Victoria flörtleşirken, piyanonun başına geçiyor. Duruyorum. Filmdeki Mephisto Valsi’ni yakıştıramıyorum İstanbul’a, Liszt tavlayamıyor kafamdaki Türk çocuğunu. Mozart - Alla Turca kartını oynayacak kadarsa klişeleştirmeye kıyamıyorum Victoria’yı. Buldum! Chopin’den&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/5BijFryhTEnghWx91jYoVR?si=asZHPXkwQ4W3ZRzI8Pi3PQ" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Fantasie-imporomptu</a>&nbsp;yankılanıyor boş kafenin duvarlarında, Serkan sekizinci saniyede düşüyor. Touché.Soygun: Derken kapısı yumruklanıyor kafenin. Yardıma ihtiyaçları var, çok önemli. Victoria ne olduğunu anlayana kadar, kendisini çalıntı bir otomobilin sürücü koltuğunda buluyor. Karaköy’deki kat otoparkının en üst katında, beli silahlı adamlar, onlara zorla bir soygunu prova ettiriyor. Artık Victoria da bunun bir parçası. Her şey çok hızlı ilerliyor. Cumartesi sabahı, sokaklarda martılar ve çöpçülerden başka kimse yok. Otomobili Beşiktaş Meydanı’ndaki bir banka şubesine doğru sürüyorlar. Saat tam 7.00’de, bir holding sahibi şubeye 50 bin avro getirecek. Onlar hızlıca girip çıkarken, Victoria sadece şoför koltuğunda oturacak. Her şey çok kolay olacak.Filmin sonunu açık etmek istemiyorum. Ama o çalıntı otomobilin Tepebaşı’ndaki TRT otoparkına bırakılacağını, geri dönülen kulübün muhtemelen açık bulunmayacağını ve her şeyin Tarlabaşı’ndaki kovalamacanın ardından Maçka Parkı’na bakan bir otelin süit odasında son bulacağını haritaya oturtabiliyorum kafamda.Victoria’nın İstanbul’daki hikâyesi bir hayalden ibaret. Çünkü bu hikâye meraklı bir komşunun “dükkâna sabaha karşı bir erkekle girdi” diye çağırdığı polisle ya da Beşiktaş Meydanı’nda trafiğe takılan bir otomobil nedeniyle bitmiyor. Çünkü bu hikâye, belki de gecenin çok daha erken bir saatinde, kendilerine bir şey olmayacağından emin oldukları için Victoria’ya onu bir banka soygununa karıştırmaktan çok daha fazlasını yapabilecek bir grup erkek nedeniyle de bitmiyor.&nbsp;Victoria İstanbul’a yakışıyor - ama hiç de gerçekçi değil.

Sebastian Schipper ile ilgili hikayeler